بشنو

داستان‌های مثنوی

این صفحه فقط بخش‌های داستانی از محتوای مثنوی را نمایش می‌دهد

  • فهرست مثنوی

  • انتخاب موضوع

35
بشنوید ای دوستان این داستان خود حقیقت نَقدِ حالِ ماست آن
بود شاهی در زمانی پیش از این مُلک دنیا بودش و هم مُلکِ دین
اتفاقا شاه روزی شد سوار با خواصِ خویش از بهرِ شکار
یک کنیزک دید شه بر شاه راه شد غلامِ آن کنیزک جانِ شاه
مرغ جانش در قفص چون می‌طپید داد مال و آن کنیزک را خرید
چون خرید او را و برخوردار شد آن کنیزک از قضا بیمار شد
43
شه طبیبان جمع کرد از چپ و راست گفت: جانِ هر دو در دستِ شماست
جانِ من سهل است، جانِ جانم اوست دردمند و خسته‌ام، درمانم اوست
هر که درمان کرد مر جانِ  مرا برد گنج و دُر و مَرجانِ   مرا
جمله گفتندش که: «جانبازی کنیم فهم گِرد آریم  و انبازی  کنیم
هر یکی از ما مسیحِ  عالمی‌ست هر اَلَم را در کفِ ما  مرهمی‌ست»
«گر خدا خواهد» نگفتند، از بَطَر پس، خدا  بنمودشان عَجز  بَشَر
51
هر چه کردند از علاج و از دوا گشت رنج افزون و حاجت ناروا
آن کنیزک از مرض چون موی شد چشمِ شه از اشکِ خون چون جوی شد
از قضا سرکنگبین صفرا فزود روغنِ بادام خشکی می‌نمود
از هلیله قبض شد، اطلاق رفت آب آتش را مدد شد همچو نفت
55
شه چو عجزِ آن حکیمان را بدید پابرهنه جانبِ مسجد دوید
رفت در مسجد، سوی محراب شد سجده‌گاه از اشکِ شه پُر آب شد
چون به خویش آمد ز غرقابِ فنا خوش زبان بگشاد در مدح و دعا
کای کمینه بخششَت مُلکِ جهان من چه گویم؟ چون تو می‌دانی نهان
ای همیشه حاجتِ ما را پناه بارِ دیگر ما  غلط کردیم  راه
لیک گفتی: «گرچه می‌دانم سِرَت زود هم پیدا کنش بر ظاهرت»
61
چون برآورد از میانِ جان خروش اندر آمد بحر بخشایش به جوش
در میان گریه خوابش در ربود دید در خواب او که پیری رو نمود
گفت: «ای شه مژده!‌ حاجاتت رواست گر غریبی آیدت فردا، ز ماست
چون که آید، او حکیمی حاذق است صادقش دان کاو امین و صادق است
در علاجش، سِحرِ مطلق را بین در مزاجش، قدرتِ حق را ببین»
1 2