أَلَمْ تَرَ إِلى رَبِّكَ كَيْفَ مَدَّ الظِّلَّ

وَ لَوْ شاءَ لَجَعَلَهُ ساكِناً ثُمَّ جَعَلْنَا الشَّمْسَ عَلَيْهِ دَليلاً

آیا به رب خودت نمی‌نگری که چگونه سایه را گسترده است؟ و اگر می‌خواست آن را ساکن قرار می‌داد، سپس شمس را دلیلی بر آن قرار دادیم. سپس تدریجا آن سایه را به سوی خودمان جمع می‌کنیم.

پیرو ایه قبل این روایت از امام کاظم (ع) نقل شده است:

قبل از طلوع آفتاب تمام بهشت در سایه‌ای گسترده است و این آیه‌ اشاره به آن است: أَ لَمْ تَرَ إِلی رَبِّکَ کَیْفَ مَدَّ الظِّلَّ

امام کاظم (ع) به‌طور ناشناس درحالی‌که از حکومت وقت گریزان بود، وارد یکی از دهات شام شد، به در غاری که در آنجا راهبی بود، و هر سال یک روز پیروان خود را موعظه می‌کرد، رسید همین‌که چشم راهب به امام کاظم افتاد هیبتی از آن آقا بر دل او وارد شد، و گفت: «شما غریب هستید»؟ فرمود: «آری». گفت: «از ملّت ما هستید یا از غیر ما». فرمود: «از شما نیستم» راهب پرسید: «تو از امّت محمّد (ص) هستی»؟ فرمود: «بلی». گفت: «از نادانان آن‌ها هستی یا از دانشمندانشان»؟ فرمود: «از نادانان نیستم»؟ … گفت: «چطور می‌شود که درخت طوبی ریشه‌اش در خانه‌ی عیسی (و به عقیده‌ی شما در خانه‌ی حضرت محمّد) است و شاخه‌های آن در تمام خانه‌هاست»؟. فرمود: «مانند خورشید است که نورش همه‌جا هست و تمام مکان‌ها را فرا می‌گیرد، با اینکه خودش در آسمان است». گفت: «چطور می‌شود که میوه‌ها و غذاهای بهشتی را هرچه بخورند؛ نه تمام می‌شود و نه کم می‌گردد»؟ فرمود: «مانند چراغ است که هرچه از آن چراغ‌های دیگر را روشن کنند نور آن کم نمی‌شود». گفت: «در بهشت سایه‌ای گسترده هست»؟ فرمود: «قبل از طلوع آفتاب تمام بهشت در سایه‌ای گسترده است و این آیه‌ی قرآن اشاره به آن است: أَ لَمْ تَرَ إِلی رَبِّکَ کَیْفَ مَدَّ الظِّلَّ».