بخشی از آیه ۴۵ سوره فرقان است با این مفهوم که آیا نمی‌بینی رب تو چگونه سایه را گسترده است. اینجا مولانا «سایه‌ای که گسترده شده است» را نقش اولیای خدا معرفی می‌کند. همانگونه که سایه دلیل نور خورشید است اولیا هم دلیل یا راهنما به سوی نور خداوند هستند همانگونه که در بیت بعد هم می‌گوید: «اندر این وادی مرو بی این دلیل» و در ادامه هم می‌گوید: «رو ز سایه آفتابی را بیاب» و «دامن شه شمس تبریزی بتاب». بنابراین عبارت «کیف مد الظل» و سایه‌ای که گسترده شده است را مولانا معادل «سایه یزدان» و «نقش اولیاء» و «دلیل راه» و «نور خورشید خدا» و «سایه‌ای که آفتاب را می‌نمایاند» و «بندهٔ خدا» که «مرده این عالم و زنده خدا شده است» و معادل «مردان حق» که باید «خاک زیر پای ایشان باشی» گرفته است.