بشنو
در این آیه آمده است که خداوند سایه خودش را در زمین می‌گستراند و این سایه دلیل آفتاب است و سپس آن را به سوی خودش جمع می‌کند. آیا می‌توان این آیه را از نگاه مولانا اینگونه تفسیر کرد که: «خداوند سایه خود را در زمین می‌گستراند یعنی خداوند از طریق اولیای خودش در زمین سایه می‌گستراند و این اولیای الهی دلیل بر آفتاب هستند و راهنمای ما به سوی خداوند هستند و سپس به تدریج سایه را به سوی خودش جمع می‌کند یعنی اولیای خودش را نزد خودش باز می‌گرداند؟ اولیایی که چون سایه آفتاب به سوی زمین گسترده می‌شوند و سپس دوباره خداوند ایشان را به سوی خودش جمع می‌کند. (قبضا یسیرا)
همانگونه که نور خورشید در همه جا و در هر خانه‌ای هست آیا می‌توان گفت خداوند از طریق اولیای خودش در هر خانه‌ای و در هر دلی سایه انداخته است و این را تفسیری بر عبارت: «کیف مدّ الظل» قرار دهیم؟
دیدگاهتان را بنویسید