بشنو

فهرست مثنویchevron_leftدفتر اولchevron_leftپادشاه و کنیزکchevron_leftظاهر شدن عجز حکیمان از معالجه کنیزک و روی آوردن پادشاه به درگاه اله و در خواب دیدن ولیّی

شه چو عجزِ آن حکیمان را بدید پابرهنه جانبِ مسجد دوید
رفت در مسجد، سوی محراب شد سجده‌گاه از اشکِ شه پُر آب شد
چون به خویش آمد ز غرقابِ فنا خوش زبان بگشاد در مدح و دعا
کای کمینه بخششَت مُلکِ جهان من چه گویم؟ چون تو می‌دانی نهان
ای همیشه حاجتِ ما را پناه بارِ دیگر ما  غلط کردیم  راه
لیک گفتی: «گرچه می‌دانم سِرَت زود هم پیدا کنش بر ظاهرت»
غرقاب

جای غرق شدن

غرقاب:

جای غرق شدن

ـ
جای عمیق در آب، غرق + آب

یعنی چه ای کسی که کمترین بخششت مُلک جهان است ؟

آیا اشاره به این دارد که انسان خلیفه خدا خواهد شد روی زمین ؟

آیا چون خودش شاه است و مُلک دارد شکر می کند که مُلک جهان را دارد ؟

آیا اینکه شاه به خاطر بیمار شدن کنیزک نزد طبیبان رفته بود اشتباه بود و اکنون دارد به گناه خودش اعتراف می‌کند؟

بار دیگر ما غلط کردیم راه …

آیا اینکه شاه رفت پیش طبیبان اشتباه بوده است؟ مگر نه اینکه انسان وقتی بیمار می‌شود پیش طبیب می‌رود؟

آیا هر نوع خواستن از دیگران غلط است و شرک است ؟

خداوند کجا گفته است گرچه می دانم سِرت ، زود هم پیدا کنش بر ظاهرت ؟

آخرین ویرایش 2 اسفند 1400

شاه وقتی ناتوانی آن طبیبان را دید و از درمان ایشان نا امید شد پابرهنه به سوی مسجد دوید.

یک زمانی انسان از درمان طبیبان مدعی این دنیا ناامید خواهد شد و نالان و نادم و پشیمان از عمری که در پی ایشان دویده است، اشک ریزان و پابرهنه به سمت خداوند باز خواهد گشت.

شاه داستان ما هم پابرهنه و اشک ریزان سوی مسجد دوید و سجده‌گاه از اشک شاه پُر آب شد.

مسجد مطابق تعریف قرآن جایی است که آنجا فقط نام خدا را می‌برند و محراب در مسجد جایی است که در آنجا سجده می‌کنند. شاه وقتی از درمان دیگران نا امید شد به سمت خدا رفت و سجده کرد و اشک ریخت. اشک ریختن در نظر مولانا بسیار ارزشمند است و جاهای زیادی این اشک ریختن را چاره کار و نوعی بازگشت به سوی خدا می‌داند. ولی این اشک ریختنی نیست که در غم از دست دادن چیزهای دنیایی […]

آخرین ویرایش 2 اسفند 1400