بشنو

فهرست مثنویchevron_leftدفتر اولchevron_leftطوطی بقالchevron_leftحکایت بقال و روغن ریختن طوطی در دُکان

مؤمنش خوانند، جانش خوش شود ور  منافق،  تیز و  پُرآتش  شود
نام او، محبوب از ذات وی است نام این، مبغوض از آفات وی است
میم و واو و میم و نون تشریف نیست لفظ «مؤمن» جز پی تعریف نیست
گر منافق خوانیش، این نام دون همچو گژدم می‌خَلد در اندرون
گر نه این نام اشتقاق دوزخ است پس چرا در وی مذاق دوزخ است
زشتی آن نام بَد، از حرف نیست تلخی آن آب بحر از ظرف نیست
حرف ظرف آمد، در او معنی چو آب بحر معنی،  عنده   ام الکتاب