فهرست مثنویchevron_leftدفتر اولchevron_leftپادشاه و کنیزکchevron_leftخلوت طلبیدن آن ولی از پادشاه جهت دریافتن رنج کنیزک
| نبضِ او بر حالِ خود بُد بی‌گزند | تا بپرسید از سمرقندِ چو قند |
| نبض جَست و روی سرخ و زرد شد | کز سمرقندی زرگر فرد شد |
| چون ز رنجور آن حکیم این راز یافت | اصلِ آن درد و بلا را باز یافت |
| گفت: کوی او کدام است در گذر؟ | او سرِ پل گفت و کوی غاتِفَر |
| گفت: دانستم که رنجت چیست، زود | در خلاصت سِحرها خواهم نمود |
| شاد باش و فارغ و ایمن که من | آن کنم با تو که باران با چمن |
| من غمِ تو می‌خورم، تو غم مَخور | بر تو من مشفق‌ترم از صد پدر |
| هان و هان این راز را با کس مگو | گرچه از تو شه کند بس جست و جو |
