بشنو
جالینوس در اینجا به عنوان مظهر طبیب جسمانی آورده شده است
افلاطون در اینجا به عنوان مظهر طبیب روحانی آورده شده است
خودبینی و خودنمایی
درد و بیماری
عشق مبارک، سودا نوعی بیماری است
عشق مبارک، سودا نوعی بیماری است
ـسودا: یکی از مزاجهای چهارگانه انسان است. صفرا، سودا، خون و بلغم. در طب قدیم عدم تعادل هر یک از این اخلاط را موجب یک بیماری می دانستهاند. عدم تعادل عصبی و خیالبافی و عاشقی را یک پدیده سودایی میدانستهاند.
عشق خوش سودا: اگر چه سودایی در طب قدیم یک بیماری عصبی و خیالبافی و عاشقی بوده است ولی مولانا میگوید این عشقی که من از آن صحبت میکنم عشقی خوش سودا است و باید شاد بود از چنین عشقی که طبیب همه دردهای ما است.
درد و بیماری
ـخودبینی و خودنمایی
ـنَخوت: خود پرستی و خودبینی است. باد دماغ است.
ناموس: در اصل به معنی دین و قانون است. در زبان صوفیان غالبا به معنای شهرت و آوازهای به کار رفته که صاحب آن شایستگی آن را ندارد و در واقع خودشناسی حاصل از ریاکاری است. اصل کلمه یونانی و به معنی عادت و شریعت است.
نخوت و ناموس: خودبینی و خودنمایی
افلاطون در اینجا به عنوان مظهر طبیب روحانی آورده شده است
ـجالینوس در اینجا به عنوان مظهر طبیب جسمانی آورده شده است
ـمولانا معتقد است که عشق درمان کننده هر عیب و حرصی است و میگوید هر کس از عشقی جامه چاک شود، او از هر حرص و عیبی پاک میشود. عشق از نظر مولانا شفای همه بیماریهای درونی ما است و اولین داستان مثنوی پس از این مقدمه کوتاه هم داستان یک عشق خواهد پرداخت.
شاید بتوان گفت کل کتاب مثنوی داستان عشق است و عشقی که مولانا در سراسر این کتاب آن را تشریح خواهد کرد طبیب جمله علتها و درمان کننده همه دردهای بشر است.
این عشق خوش سودا از نظر مولانا طبیب همه دردها و بیماریهای ماست. این عشق دوای خودبینی و خودنمایی ماست و درمان همه بیماریهای جسمی و روانی ماست.