| جسمِ خاک از عشق بر افلاک شد | کوه، در رقص آمد و چالاک شد |
| عشقْ، جانِ طور آمد، عاشقا ! | طورْ مست و خَرَّ موسی صَاعِقا |
| با لبِ دمسازِ خود گر جفتمی | همچو نی من گفتنی‌ها گفتمی |
| هر که او از هم زبانی شد جدا | بی زبان شد، گرچه دارد صد نوا |
| چون که گل رفت و گلستان درگذشت | نشنوی زآن پس ز بلبل سرگذشت |
افلاک
آسمانها، مراتب بالاتر این عالم مادی
خَرَّ موسی صَاعِقا
موسی از بلندی به پستی سقوط کرد
طور
اشاره به کوه طور است، طور سینا
کوه، در رقص آمد
جلوه‌ای از پروردگار به کوه تابید و کوه فرو ریخت، پاره پاره شد
